De 3e wedstrijd van het jaar stond op het programma, wij moesten aantreden op het gloednieuwe waterveld bij Alliance. Met een heerlijk nazomers weertje leken alle ingrediënten aanwezig voor een leuke pot hockey.

De eerste helft verliep stroef, we kregen geen grip op de wedstrijd. Echter had ook Alliance niet de overhand. Veel fouten werden over en weer gemaakt waardoor het een rommelige eerste helft werd. Gelukkig was onze goalie scherp op een paar gevaarlijke uitbraken van Alliance, waardoor het lange tijd 0-0 stond. Helaas kregen we vlak voor de rust een strafcorner tegen. De scheidsrechter beoordeelde een voet buiten de cirkel als shoot in de cirkel, waardoor er in onze ogen onterecht een strafcorner volgde. En wat wel vaker met "onterechte” strafcorners gebeurt…het werd de 1-0 voor Alliance precies een minuut voor de rust. Ontzettend zuur, maar nog niks aan de hand. Genoeg tijd om de achterstand in de tweede helft om te buigen.  

In de rust bleek dat er toch enkele mankementen waren opgelopen in de eerste helft, waardoor er voor de tweede helft al iets creatiever gewisseld moest worden. Ondanks die tegenvaller begonnen we met het volste vertrouwen aan de tweede helft. 

Waar Alliance een minuut voor de rust wist te scoren, lukte het ons door een flitsende start om al in de eerste minuut van de 2e helft een strafbal te forceren. Welke vervolgens vakkundig in de goal werd gewerkt. Bam! 1-1. Nieuwe energie, die we gebruikten om meer druk op Alliance te zetten. 

We hadden na deze aansluitingstreffer de overhand en werden enkele malen gevaarlijk in de cirkel bij Alliance, maar er viel geen doelpunt. Alliance speelde de hele tijd op de lange bal van achteruit, zodat de bal op dit nieuwe stuiterveld er zo nu en dan tussendoor hobbelde. Dit gebeurde dan ook prompt op het moment dat wij veel in de aanval waren, waardoor het ineens 2-1 voor Alliance stond. 

Nog steeds geen stress, we bleven gewoon door strijden. 

Helaas liep vanaf dit moment de wedstrijd totaal anders. De precieze details zal ik u besparen, maar in totaal moest onze dr. Steef meerdere malen aantreden en raakten 6 meiden van ons geblesseerd, waarvan er 5 niet verder konden spelen door de ernst van hun blessure.

De wedstrijd lag verschillende keren langere tijd stil, wat zeker niet in ons voordeel werkte. De focus lag hierdoor niet meer bij de wedstrijd, aangezien dit voor ons totaal geen prioriteit meer had. 

De komende week moet blijken wat de ernst is bij alle pechvogels, we hopen dat het meevalt!  

Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in een 4-1 stand. In de auto’s onderweg terug naar Myra schelde het nummer "Let it go” zeer toepasselijk door de speakers. Waarna we als team de dag op Myra hebben afgesloten. Een bizarre 2e helft..  

"Vandaag was de dag, die komt maar 1 keer, gelukkig is morgen vandaag al niet meer” 

Volgende week mogen wij op ons eigen veld aantreden tegen de promovendus Fletiomare! Wij hopen u allen langs de lijn te zien! 

Liefs, Dames1